Otwarte drzwi

Oto dom wzniesiony na skalistym wzgórzu. Białe ściany otaczają wnętrze zbudowane z kochających się ciał. Przyciasne krawędzie tego domowego świata nie stanowią przeszkody do miłowania.
Dom wznoszony jest przez każde z wypowiedzianych słów niosących pokrzepienie i siłę. Dom powstaje w ciszy błogosławieństw szeptanych na progu, gdy jeden z domowników wyrusza na poszukiwanie skarbów do własnego świata. Pozostali ofiarowują mu wolność oddalenia, wspierając jego samodzielną wędrówkę rozmodlonymi myślami. Są one jak anielskie skrzydła, w ramionach których niebezpieczeństwa bledną, a wiara w sens wędrówki rozrasta się jak płodna winorośl.

„(…) Co to jednak znaczy: budować dom? Dom, jak powiedziałem, buduje się na zasadzie wzajemności. Wzajemność oznacza ofiarowanie innemu tego, co się posiada tylko dzięki innemu. Ofiarując innemu, ofiarujemy również sobie. Ofiaruję ci dom, którego bez ciebie i tak bym nie miał (…).
Czym jest dom? Nie jest on w każdym razie miejscem, w którym zawsze dobrze się dzieje: w domu zdarzają się nieszczęścia, mniejsze i większe kłamstwa, kłótnie, a nawet czasowe zagniewania. Istotne jest jednak to, że jest to miejsce, w którym nie ma odwetu, lecz zło jest dobrem zwyciężane. Dlaczego jako dzieci czujemy się w domu «u siebie»? Bo wiemy, że matka czy ojciec dobrem przezwycięży nasze zło”.

(ks. Józef Tischner, Dom, w: Krótki przewodnik po życiu. Nieznane teksty, Kraków 2017, s. 50–51)

Dom jest wszystkosłyszącym istnieniem, które wdychając słowa i myśli swoich mieszkańców, oddaje ich potem światu w twórczym wydechu. Takimi ludźmi oddycha świat. Istotami zrodzonymi w domu zbudowanym ze słów pokrzepienia, które służą drugiemu, by zasnął ukojony ciszą, gdy potrzebuje wytchnienia po żmudnej walce.
Dom to najbardziej rzeczywisty z niewidzialnych bytów. Jego konstrukcja jest tak trwała, jak mocna jest miłość jego mieszkańców. Chcenia i pragnienia wszystkich pokoleń jednoczą się w tym domowym przestworzu, który nie ma granic.

Możesz wszystko, bo twoi przodkowie żyli i umierali kochając jak potrafili najlepiej. Zobacz jak lśnią przymioty ich serc, których ślady tak sobie cenisz dotykając przedmiotów o zapachu tamtych ciał.

Otwórz drzwi.