Serce KOBIETY jest jak planeta zdolna pomieścić miliardy ludzkich istnień. ONA nie boi się nadludzkiego wysiłku i zdolna jest do maksymalnej mobilizacji sił. W JEJ ramionach wszystko mięknie, cichnie, nabiera mocy. DUSZA KOBIECA jest domem,...
Czytaj dalejDotykam ciepłego kubka z kawą i jem maślane ciastko. Przez okno widzę przejeżdżający pociąg pełen twarzy, które znikają we mgle, oddalają się w czasie. Włączam telewizor i słucham niedbale jakiejś rozmowy przeglądając w pośpiechu notatki....
Czytaj dalej
Spomiędzy pracowitych palców na ziemię spada rzecz. Taka czy inna. Rzecz. Wytwór. Coś. Piękny dzban lub ręcznie tkany dywan. Obraz lub inny tekst. Literacki bądź naukowy. Albo nadzwyczaj aromatyczna nalewka lub chleb. Może świeży ser...
Czytaj dalejW pokoju serca spotyka się ciszę. Znałam kiedyś osobę, która spędziła wiele lat w labiryncie. Istniało tam wiele pokoi, ba, komnat nawet – tak pięknie przyozdobionych, że nie chciało się ich opuszczać. W jednej...
Czytaj dalej
Teresa biegnie. Wie, że znajduje się na Drodze, która wymagać będzie od niej wewnętrznego radykalizmu, świadomego wysiłku i miłosnego zaufania. Wszystkie formy bycia w świecie nadal pozostaną częścią jej tożsamości. I to właśnie poprzez labirynt...
Czytaj dalejNic. Tylko ciemność we mnie. Gdzie jestem? Kim jestem? Od czasu kryzysu, jakiego doświadczyła Teresa minęło wiele miesięcy. W tym czasie jej życie przypominało pogrążony we śnie wulkan, który powoli zaczynał się budzić wydając z...
Czytaj dalej
Jest południe. Teresa wychodzi. Popycha ręką ciężkie drzwi, na których lśni wypolerowana sławą, prestiżowa nazwa wydawnictwa i już jest na ulicy, już w restauracji, gdzie codziennie czeka ten najbliższy, najdroższy człowiek. Ale dzisiaj nie ma...
Czytaj dalejCuda zdarzają się w międzyczasie – powiedział i odwróciwszy się, odszedł daleko. A ja zostałem z balastem tych wszystkich rzeczywistości: żony, która mnie zostawiła, pracy, w której czułem się poniżany, pustego mieszkania, siebie samego. Tak,...
Czytaj dalej
W tych oczach, w tym roześmianym spojrzeniu widzę siebie. Biegnę uskrzydlony, bo dotknąłem jej serca i wiem, że mnie kocha. I wiem, że ją kocham. Ją i cały świat. Mogę uznać, że jestem. Nareszcie jestem....
Czytaj dalejPrzekraczając próg nocnego horyzontu wchodzi się w doświadczenie nocy. Umysł usypia. Otwierają się oczy, które widzą swoje dzienne zwycięstwa. Pod czułym spojrzeniem duszy wszystkie te wygrane tracą swoje dotychczasowe znaczenia. W nocy materia świata gęstnieje....
Czytaj dalej
Oto dom wzniesiony na skalistym wzgórzu. Białe ściany otaczają wnętrze zbudowane z kochających się ciał. Przyciasne krawędzie tego domowego świata nie stanowią przeszkody do miłowania. Dom wznoszony jest przez każde z wypowiedzianych słów niosących pokrzepienie...
Czytaj dalejMiłość jest tworzywem, z którego wyrabia się życie. Jeżeli nie ma w nim ognia, staje się pustkowiem, po którym można błąkać się i włóczyć bez celu. Ogień wypala wszystkie nieczystości, a zarazem rozpala Ducha, który...
Czytaj dalej